یه شب خوب تو آسمون ، یه ستاره ی چشمک زنون  

خندید و گفت : کنارتم تا آخرش ، تا پای جون 

ستاره ی قشنگی بود ، آروم و ناز و مهربون  

ستاره شد عشق من و منم شدم عاشق اون  

اما زیاد طول نکشید عشق من و ستاره جون 

ماه اومد و ستاره رو دزدید و برد نامهربون 

ستاره رفت و من شدم بی هم زبون  

حالا شبا به یاد اون چشم می دوزم به آسمون  

دلم میخواد داد بزنم ... این بود قول و قرارمون ؟